Walt Disney had geen idee dat het verfilmen van het kinderboek ‘Mary Poppins’ zo’n uitdaging zou worden. De auteur, Helen Lyndon Goff, beter bekend onder het pseudoniem Pamela Lyndon Travers, verzette zich hevig tegen de verfilming. Uiteindelijk ging ‘Mary Poppins’ in 1964 toch in première, maar niet zonder de nodige controverse.
Pamela Lyndon Travers was tijdens de première van ‘Mary Poppins’ in 1964 in Los Angeles niet bepaald in de wolken. Ze huilde tranen van ontzetting en beschouwde de film als een aanfluiting van haar werk. Ze was vooral ontevreden over haar vermelding in de aftiteling en had felle kritiek op verschillende aspecten van de film.
Walt Disney had zijn handen vol aan Travers tijdens het productieproces. Ze eiste onder andere dat haar aanwezigheid als adviseur werd erkend en had veel kritiek op de creatieve keuzes van het team, inclusief de muziek van de Sherman-broers en de casting van acteurs. Ondanks haar tegenstand ging de film door en werd het een kaskraker en een artistiek succes.
Julie Andrews maakte haar filmdebuut als Mary Poppins en won zelfs een Oscar voor haar rol. Hoewel Travers niet helemaal tevreden was, erkende ze later dat Andrews’ vertolking enigszins de integriteit van het personage toonde. Na de eerste film gaf Travers toestemming voor een musicalversie, maar ze stelde strikte voorwaarden, waaronder het weren van Amerikaanse medewerkers.
Pamela Travers stierf in 1996 en was zich er niet van bewust dat er nog een vervolg op ‘Mary Poppins’ zou komen. De film en het karakter hebben de tand des tijds doorstaan en blijven geliefd bij het publiek, zelfs na 60 jaar.
