Na jaren van toewijding kan Veerle Baetens (45) nu tevreden achterover leunen, want met “Het smelt” maakt ze haar krachtige regiedebuut. Het is een meeslepende film die de aandacht vasthoudt, zelfs als je soms zou willen wegkijken.
In dit cinematografische avontuur, gebaseerd op Lize Spit’s gelijknamige debuutroman, wordt de cirkel rond. Baetens, een van de beste actrices van het land, was zo geraakt door het boek dat ze minder dan een half jaar na de eerste druk besloot om de verfilming zelf te regisseren. De weg naar de bioscoop was lang, maar het resultaat is indrukwekkend.
Het verhaal draait om Eva, een jonge vrouw die worstelt met haar gemoedstoestand. De hechte band met haar jongere zus brokkelt af, en de relatie met haar ouders is onbestaande. Een uitnodiging voor een feestje van een jeugdvriend is de druppel die de emmer doet overlopen.
Gedompeld in warme gele tinten voor de jeugdjaren, lijkt alles vrij en vrolijk. Eva deelt haar zomers met Laurens en Tim, haar twee beste vrienden, bekend als de drie musketiers in het dorp. Maar iets is scheef in Bovenmeer sinds het ongelukkige overlijden van Jan, Tims oudere broer en mentor.
De filmmakers hebben vijf van de acht jaar sinds de publicatie van het boek besteed aan het ontwikkelen van het script. Ze hebben het verhaal gestroomlijnd, zich vooral gericht op Eva, en de sfeer wordt versterkt door de film grotendeels in close-ups te draaien.
Charlotte De Bruyne geeft een onvoorspelbaar tintje aan de volwassen Eva, terwijl Rosa Marchant indruk maakt als de jongere versie. De film is intens en noodzakelijk, hoewel sommige critici het als te heftig ervaren. Toch is het een emotioneel verpletterend werk dat laat zien hoe tieners snel kunnen ontsporen zonder goede begeleiding. Het laatste shot blijft op het netvlies gebrand, en hoewel “Het smelt” geen gemakkelijke film is, is het er wel een die ertoe doet.
