2024 lijkt geen jaar te worden voor preutse filmliefhebbers, met films zoals ‘Saltburn,’ ‘Poor Things,’ en ‘All Of Us Strangers’ die expliciete scènes bevatten. De vraag rijst of we de verpreutsing voorbij zijn in een tijdperk gedomineerd door de woke-beweging, waarin de maatschappelijke normen voor wat wel en niet op het grote scherm mag, sterk worden beïnvloed. Deze films gaan verder dan het “PG13”-tijdperk en dagen de grenzen van aanvaardbaarheid opnieuw uit.
Ryan Gilbey, filmcriticus voor ‘The Guardian,’ benadrukt dat expliciete seksscènes vaak aantrekkelijker worden voor filmmakers vanwege de controverse die ze genereren. Het balanceren op het randje van fatsoen wordt beschouwd als een vorm van kunst en provocatie, waarbij regisseurs genieten van het uitdagen van conventies.
Volgens Gilbey zijn seksscènes ook een manier om de intimiteit tussen personages uit te drukken en kunnen ze essentieel zijn voor het verhaal. Hij wijst erop dat films als ‘Saltburn’ en ‘Poor Things’ seks gebruiken om macht, obsessies, en persoonlijke ontwikkeling te verkennen.
Filmmaker Jan Verheyen wijst op de keerzijde en merkt op dat de recente toename van expliciete scènes een tegenreactie lijkt te zijn op een periode waarin bloot op het scherm schaarser werd. Hij benadrukt dat seks en geweld al sinds de jaren 70 wereldwijd in films worden geëxperimenteerd en dat de filmindustrie altijd heeft gezocht naar wat wel en niet getoond kan worden.
Hoewel er een zekere mate van zelfcensuur lijkt te zijn geïntroduceerd in het streven naar politieke correctheid, benadrukken zowel Gilbey als Verheyen dat censuur nooit een goede oplossing is. Ze waarschuwen voor het gevaar van het beperken van artistieke expressie en herinneren eraan dat elk publiek de keuze heeft om al dan niet naar bepaalde inhoud te kijken.
Tot slot wijst een onderzoek aan de University of California uit dat de jongere generatie, Gen Z, minder enthousiast is over expliciete seksscènes en de voorkeur geeft aan meer gematigde benaderingen. Dit suggereert dat er een veranderende houding is ten opzichte van seksuele content in films, waarbij matiging en platonische verhaallijnen de voorkeur lijken te hebben boven expliciete scènes.
Kortom, de discussie over de rol van expliciete seksscènes in films reflecteert een voortdurende evolutie van maatschappelijke normen en artistieke expressie.
