Brigitta Callens deelt haar aseksualiteit

Brigitta Callens, voormalig Miss België, onthult exclusief aan HLN dat ze aseksueel is. In een interview deelt ze haar persoonlijke ervaringen, waarbij ze onder andere vertelt dat haar ex-man haar als ‘te preuts’ bestempelde. Aseksualiteit, een erkende seksuele oriëntatie, roept vaak vooroordelen op. Seksuoloog professor Paul Enzlin van de KU Leuven biedt verheldering in dit exclusieve interview.

Aseksualiteit wordt door professor Enzlin beschreven als een seksuele oriëntatie, vergelijkbaar met andere oriëntaties. Hij onderscheidt drie groepen in seksuele oriëntatie: mensen die zich seksueel aangetrokken voelen tot het andere, hetzelfde, of beide geslachten. Daarnaast zijn er mensen die zich aangetrokken voelen tot objecten of opgewonden raken door non-normatieve handelingen. De derde groep bestaat uit mensen bij wie elke vorm van seksuele aantrekking ontbreekt, de aseksuelen.

Professor Enzlin benadrukt dat aseksualiteit geen ‘probleem’ is dat verholpen moet worden. Slechts 10% van de mensen die zich als aseksueel identificeren, ervaart hier zelf een probleem mee. Aseksuele mensen hebben doorgaans geen moeite met hun aseksualiteit; het wordt eerder gezien als een seksuele oriëntatie dan als een stoornis.

Het idee dat aseksualiteit een geaardheid is waarmee iemand wordt geboren en die het hele leven blijft, wordt nu genuanceerd. Er is sprake van fluïditeit, waarbij de geaardheid gedurende het leven en afhankelijk van de context kan veranderen. Er bestaan variaties binnen aseksualiteit, zoals ‘greysexuals’ en ‘demisexuals’, die verschillende nuances toevoegen aan het begrip.

Professor Enzlin legt uit dat aseksualiteit geen fysiek probleem is, en aseksuele mensen masturberen net zo vaak als mensen die seksueel zijn. Het belangrijkste verschil is dat aseksuelen geen seksuele betekenis hechten aan hun fysieke reacties. Het lichaam van aseksuele mensen reageert op aanrakingen, maar ze voelen geen seksuele aantrekking.

Aseksualiteit heeft altijd bestaan, maar de roep naar erkenning als een normale variatie van seksuele oriëntatie is recentelijk sterker geworden. Net zoals bij de homorechtenbeweging, die streefde naar de erkenning van homoseksualiteit als een normale variatie, is er nu een vergelijkbare beweging voor aseksualiteit. Het normaliseren van aseksualiteit als een reguliere seksuele oriëntatie is van groot belang om het beperkende idee van seksualiteit uit te dagen en aseksuele individuen niet als buitenbeentjes te laten voelen in een maatschappij die soms sterk op seks gericht is.